Stanisław Moniuszko urodził się 5 maja 1819 roku w majątku Ubiel k. Mińska, zmarł 4 czerwca 1872 w Warszawie. Pierwszy kontakt z fortepianem miał w domu, następnie od 1827 roku kształcił się u Augusta Freyera w Warszawie, od 1830 - u Dominika Stefanowicza w Mińsku. Kolejnym ważnym etapem nauki to wyjazd do Berlina, gdzie kształcił się pod okiem Carla Friedricha Rungenhagena, dyrektora Towarzystwa Muzycznego "Singakademie". Wielki warsztat muzyczny poznawał również podczas praktyk prowadzonych przez Rungenhagena oraz goszczącego wówczas w Berlinie Gaspara Spontiniego.
Rok 1840 jest rokiem powrotu Moniuszki do Polski, jednocześnie w tym roku Moniuszko żeni się Aleksandrą Müllerówną osiedlając się w Wilnie. Środowisko Wileńskie zyskało silny bodziec rozwojowy muzyki, prywatnego nauczyciela gry na fortepianie. Obioł on również funkcję organisty w jednym z Wileńskich kościołów (Św. Jana). Stworzył i prowadził amatorski zespół chóralny. Częste wyjazdy artystyczne Moniuszki do Petersburga zaowocowały rozpowszechnieniem jego twórczości, która zyskała pozytywne opinie. W czasie podróży nawiązał również bliską znajomość z wybitnymi muzykami rosyjskimi, m.in. Michaiłem Glinką, Aleksandrem Dargomyżskim, Cezarem Cui, Aleksandrem Sierowem.
Dużym wydarzeniem roku 1848 było wystawienie w Wilnie dwuaktowej wersji opery "Halka". Również rok 1858 okazał się dużym sukcesem. Warszawska premiera nowej, czteroaktowej wersji "Halki" można uznać za wielki kunszt Moniuszki. Moniuszko prowadził również wyjazdy artystyczne do Niemiec i Francji.
1 sierpnia 1858 Moniuszko został powołany na stanowisko pierwszego dyrygenta Opery Polskiej w Teatrze Wielkim w Warszawie. W tym samym roku Moniuszko wystawia własną jednoaktową operę "Flis". Długoletnia współpraca z Teatrem pozwoliła Moniuszce na pełne ukazanie zdolności artystycznych.
W 1862 roku Moniuszko wyjeżdża do Paryża z zamiarami wystawienie swoich oper. Jednak w wyniku różnego niekorzystnego splotu zdarzeń nie udaje mu się ich wystawić. Wybuch Powstania Styczniowego to okres, w którym warunki polityczne nie sprzyjały twórczości artystycznej. Moniuszko pozostaje nieco w cieniu. Dopiero rok 1865 staje się kolejnym znaczącym sukcesem Moniuszki. Wystawienie opery "Straszny dwór" staje się dużym sukcesem.
Stanisław Moniuszko, jako kompozytor, dyrygent operowy, oper symfonicznych i chórów, pedagog wniósł w Polskie społeczeństwo duży wkład w rozwój kultury. Potrafił zachować oraz podtrzymać ciągłość bogatej Polskiej twórczości artystycznej, zdobywając uznanie nie tylko w kraju, ale i na świecie. Jego twórczość współcześnie określa się, jako doskonale oddającą "słowiańskość". Wspaniała, posiadająca głębie barw dźwięku, o niebywałej ekspresji.
Stanisław Moniuszko zmarł nagle na atak serca. Jego pogrzeb stał się wydarzeniem narodowym. Został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.
Z dedykacją i pamięcią dla jednego z najwybitniejszych Polaków – Grupa Media Informacyjne
GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA |
Grupa GMI
Oferty promowane
